Tunezja - zabytki Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO

Koło miasta na równinie w połowie drogi między Susą i Safakisem znajduje się amfiteatr zbudowany w latach 230-238 n.e., którego pomysłodawcą najprawdopodobniej był cesarz Gordian I. Jest on najbardziej spektakularną rzymską budowlą w Afryce Północnej. Zachował się w lepszym stanie niż rzymskie Koloseum i jest trzecim co do wielkości amfiteatrem na świecie. Powierzchnia tego zabytku ma kształt elipsy o obwodzie 427 m, długości 149 m i szerokości 124 m, widownia zaś wznosi się do 36 m. W szczytowym okresie mieściło się w nim 30-35 tys. widzów. Budulec sprowadzano z oddalonych o 30 km kamieniołomów w Sulectum (dzisiejsza Salakta) na wybrzeżu, a wodę doprowadzono podziemnym akweduktem ze wzgórz położonych 15 km na północny zachód od miasta. Amfiteatr był wiele razy wykorzystywany do celów obronnych. W jego murach pod koniec VII w. broniła się przed Arabami księżniczka berberyjska Al-Kahina.
Obecnie można wejść na sam szczyt widowni i stamtąd podziwiać arenę, a także zobaczyć ciągnące się pod nią dwa długie korytarze, w których przebywali gladiatorzy, zwierzęta oraz inni uczestnicy krwawych spektakli, rozgrywających się ku uciesze zgromadzonych na trybunach tłumów. W Al-Dżamm godne odwiedzenia są jeszcze ruiny mniejszego amfiteatru, wille rzymskie oraz muzeum z bogatą kolekcją mozaik.

Dugga (fr. Dougga, z berb. Thugga - "pastwiska") - stanowisko archeologiczne w północnej Tunezji, w 1997 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W starożytności było to miasto punickie, następnie numidyjskie i rzymskie. Podupadło w okresie Bizancjum, ostatecznie opuszczone pod okupacją Wandalów.
Do naszych czasów zachował się rozległy, zajmujący około 65 hektarów, kompleks ruin. Do najważniejszych zabytków zalicza się mauzoleum Atebana - wieża z piramidalnym zwieńczeniem (wzorowana na Mauzoleum w Halikarnasie). Na wieży znajduje się punicko-libijska inskrypcja z przełomu III i II wieku p.n.e. Z okresu rzymskiego pochodzą natomiast liczne mozaiki oraz ruiny domów mieszkalnych, świątyń i teatru, budowanych w mieszanym stylu grecko-punickim.

Kairuan to po Mekce, Medynie i Jerozolimie czwarte święte miasto islamu, znajdujące się w Tunezji, ok. 160 km. na południe od Tunisu.
Miasto liczy ok. 150 tysięcy mieszkańców. Jego nazwa pochodzi od arabskiego kairuwân - oznaczającego obóz wędrownych nomadów. Założony został ok. 670 przez Arabów. Początkowo był posterunkiem arabskim strzegącym szlaków karawan przed napadami Berberów.
W latach 800 - 909 był stolicą afrykańskiego państwa Aghlabitów. Przez wieki był prężnym ośrodkiem naukowym świata arabskiego. Istniała tu m. in. sławna szkoła medyczna i filozoficzna.
Największą atrakcją Kairuanu jest meczet powstały ok. 670 r., do którego każdy wyznawca islamu powinien przynajmniej raz w życiu odbyć pielgrzymkę. Jest to jedno z pierwszych miast Afryki północnej, w którym na stałe zagościł islam. W mieście istnieje ponadto ponad setka meczetów. Do niedawna niemuzułmanom nie wolno było wejść do medyny. Tu znajduje się Meczet Balwierza - gdzie pochowany jest Sidi Bulbab, przyjaciel i osobisty fryzjer proroka Mahometa, który według tradycji zachował jego włosy z brody. Jest on miejscem pielgrzymek muzułmanów z całego świata.

Kartagina - starożytne miasto-państwo w północnej Afryce na wybrzeżu Morza Śródziemnego w pobliżu dzisiejszego Tunisu, założone w IX w. p.n.e. przez Fenicjan z Tyru. Bardzo ważny ośrodek handlowy. Szczyt potęgi Kartagina osiągnęła w III w. p.n.e. W tym samym stuleciu wdała się w serię wojen z Rzymem, które zakończyły się zagładą miasta w 146 p.n.e. Po kilkudziesięciu latach Kartagina odrodziła się, jako rzymska kolonia. Po podboju Północnej Afryki przez Arabów w VII w. miasto zaczęło tracić na znaczeniu i w końcu opustoszało.
Od XIX w. prowadzone są w Kartaginie prace wykopaliskowe. Najstarsze odnalezione ślady materialne pochodzą z połowy VIII w. p.n.e. Mury wokół miasta miały aż 32 km długości. Głównymi jego dzielnicami były: akropol, Byrsa i dzielnica portowa.

Sousse was an important commercial and military port during the Aghlabid period (800–909) and is a typical example of a town dating from the first centuries of Islam. With its kasbah, ramparts, medina (with the Great Mosque), Bu Ftata Mosque and typical ribat (both a fort and a religious building), Sousse was part of a coastal defence system.

Under the Almohads and the Hafsids, from the 12th to the 16th century, Tunis was considered one of the greatest and wealthiest cities in the Islamic world. Some 700 monuments, including palaces, mosques, mausoleums, madrasas and fountains, testify to this remarkable past.

Jezioro w Tunezji, niedaleko wybrzeży Morza Śródziemnego. Wraz z otaczającym je zabagnionym obszarem objęte jest ochroną w ramach Parku Narodowego Aszkal (Ichkeul). Leży na trasie przelotów ptaków migrujących z Europy do Afryki i jest przystankiem dla tysięcy kaczek, gęsi, bocianów, różowych flamingów. Stanowi pozostałość po łańcuchu jezior przechodzacym kiedyś przez Afrykę Północną.

This Phoenician city was probably abandoned during the First Punic War (c. 250 B.C.) and as a result was not rebuilt by the Romans. The remains constitute the only example of a Phoenicio-Punic city to have survived. The houses were built to a standard plan in accordance with a sophisticated notion of town planning.